Doğacılar Yine Yollarda

09.02.2014 Pazar günü Ağaçlı köyü – Abdulkadir köyü – Gökçebel köyü güzergahında yaptığımız yürüyüşümüzü muhteşem manzaralar eşliğinde tamamlamış bulunmaktayız. Sabah puslu bir havada gerçekleştirdiğimiz gezimizde yine dört genç arkadaşımızın katılması bizlerde ayrıca bir keyif verdi. Bu etkinliklerimize gençlerimizin katılması bizler için onur vericiydi.Yolun uzun olmasından biraz yakınsalar da eminiz ki mutlu oldular. Doğayı hissetmeleri, ona temas etmeleri onu yaşamaları adına bu gezilerimize bir daha katılmaları bizleri daha bir mutlu edecektir.
 

Sabah 8:30 da hastane önünde toplanarak minibüsle Ağaçlı Köyü Harzana mahallesine kadar gittik yürüyüşümüze caminin yanından başladık. Arabadan indiğimizde Harzana’dan Fatma Yıldız Gümüş’le karşılaştık, bir süre Fatma ablada bizlere eşlik etti baba evinde fotoğraf çektik ve Fatma abla ile vedalaştık yola devam ettik. Köyler ne yazık ki ıssız bir şekilde kendi hallerine terk edilmiş bir şekilde kalmış, çok göç vermiş durumda. Ağaçlı köyünde merkez mahalleye çıktığımızda bir vatandaşla karşılaştık. Bu alanların milli park ilan edilmesi için bizlere temennide bulundu. Köylerde pekmez yapmak için kurulmuş tezgahları gördük. Fotoğraflarda görüldüğü gibi bu tezgahların çok eski zamanlarda yapıldığına şahit olduk. Ahşap evler kendi kaderlerine terk edilmiş, bakımsızlıktan, yılların yorgunluğunu üzerinde taşıyamamanın sıkıntısı ile yıkılmaya yüz tutmuş bir şekilde, bakımlı olanlar ise yıllara meydan okuyor, bu evleri insanlar gördüğünde geçmişlerine dönüp anılarını tazeliyorlar. Abdulkadir köyüne geldiğimizde caminin bahçesinde açık havada kahvaltımızı yaptık, biraz top oynadık ve yola yeniden koyulduk. Abdulkadir yüksekte olduğu için manzarası muhteşemdi, bu köyde yaşayanlar çok şanslılar böyle bir güzelliğin değerini bilsinler ve bu güzelliklere sahip çıksınlar. Abdulkadir köyünde bahçelerde çalışanlar vardı onlarla merhabalaştıktan sonra orman içinden yolumuza devam ettik. Kestane ağaçları arasından Gökçebel köyüne kadar şen şakrak yürüyüşümüze devam ettik buradan minibüse binerek keyifli yorgunluğumuzla eski Ayancık – Sinop yolundan Ayancık’a geldik. Yürüyüşümüz 11 km olup 5 saatte tamamladık. Yürüyüşümüzün sonunda Ayancık’ta yeni açılan Cemre Kafede sıcak çaylarımızın eşliğinde muhabbetimizle tamamladık.

         
   Köylerimizde yine dere kenarları çöp yığınlarıyla doluydu, köylerdeki çöp sorununu mutlaka çözümlemesi gereken bir durum.Bununla ilgili yetkili merciler derelerin ve denizlerin kirlenmemesi için acil çözüm bulunması gerekmektedir. 

Prof. Dr. Ali Demirsoy’un kaleme almış olduğu bir yazının bir paragrafını sizinle paylaş mak istiyoruz.
 

‘’HİÇ BİR YASANIN DOĞAYI BOZMA HAKKI OLAMAZ’

Cenneti cazip kılmak için tarif ederken bile, içinde derelerin ve çayların aktığı bir yer olarak anlatırız. Çünkü temiz akan bir dere ya da çay, yetişecek gençlerin esin kaynağı, sağlıklı yaşamaları için en uygun ortam ve bir ülkenin gurur kaynağıdır. Zannediyorum hiçbir yönetimin hatta hiçbir yasal düzenlemenin insanlığın ortak zenginliği olan bu doğal oluşumları yapay bir düzenleme ile bozma hakkı olamaz. Bunların hepsi geriye dönüşü olmayan girişimlerdir. Çocuklarınızı ve torunlarınızı düşünüyorsanız, evrensel sorumluluk taşıyorsanız, derenize ve çayınıza sahip olun, onların temiz kalmasını sağlayın.”

         
Yürüyüş boyunca katılımcılardan, "doğadan bir şey almama, ayak izimiz dışında doğaya bir şey bırakmama" kuralına titizlikle uymaları yönünde göstermiş oldukları özen ve özellikle pozitif enerjileri ve uyumlarından dolayı sorunsuz bir faaliyet gerçekleşmesinden dolayı katılımcı arkadaşlara çok teşekkür ediyoruz.

Bu haftaki güzel yürüyüşümüze hazırlanın,  güzel bir gezi programı bizleri bekliyor olacak…

Doğada kalın, sevgiyle kalın…

AYANCIK DOĞA SPORLARI TOPLULUĞU.