AYANCIK BENİM İLK AŞKIM

30 Ağustos 1978 günü düzenlenen törenle rütbelerimi takmıştım. Artık ben de çok sevdiğim havacılık camiasının bir ferdiydim. Kollarımda altın sarısı parlayan ve sanki beni istediğim her yere götürecekmiş gibi hissettiren rütbelerimle gurur duyuyordum. Tören sonrası branş okullarımıza geri döndük. Görev yapacağımız birliklerin kura çekimleri yapılacaktı. Sicil numaralarımıza göre bizleri kura torbasına çağırıyorlardı. 45’inci sıra geldiğinde bir çırpıda sahneye fırlamış ve kuramı çekmiştim. AYANCIK Hava Radar Mevzi Komutanlığı, SİNOP. 

Sinop’u haritadan biliyordum ama Ayancık neresi oluyordu, hiç duymamıştım. O şaşkınlığı üzerimden atamamışken, arkadaşlarımdan Canfer Özcan yanıma geldi. “ Devrem tebrik ederim, memleketime gidiyorsun” dedi. O gün Canfer’den çok az şey öğrenmiştim.

Ayancık ile ilgili birçok şeyi ise Ayancık’ta yaşayarak öğrendim. O benim ilk aşkımdı. On dokuz yaşındaydım, ailemden bağımsız yaşıyordum, bir işim ve param vardı. Bundan daha keyifli ne olabilirdi? İlk maaşımı aldığımda Ayancık’ta panayır vardı ve aylardan Eylül’dü. Panayırdan aldığım çakı ve muhtar çakmağımı hala büyük bir özenle saklarım. 

Şadırvanın hemen arkasındaki askeri gazinonun üst katında, üç arkadaş bir odayı paylaşmaya başlamıştık. Kısa bir süre sonra önce radardaki misafirhaneye geçmiştik. Rahat edemeyince Hüseyin Yavuz dostumun Akbank karşısındaki evlerine kiracı olarak çıkmıştık. Daha sonra bekâr evi anlaşmazlığı sonucu, sahilde balıkçı Ziya dayının üst kat komşusu olmuştum. Ta ki 1983 yılında Ayancık’tan ayrılana kadar. 

Ayancık Yaşamından Kısa Notlar:

Ayancık yaşantımı anlatmaya başladığımı fark ediyorum ve korkuyorum. Zira anlatamayacağımın bilincindeyim. Yine de çok kısa bazı şeyleri yazmadan geçemeyeceğim. Bekâr evindeyken komşularımıza gelen odunları eşofmanlarımızı giyerek güle oynaya taşıdığımızı hatırlıyorum. Akşam olduğunda kapı çalardı bir tepsi içinde ev yemeği gelirdi.

Ayancıkspor’da top oynarken karda, yağmurda Motor Necati canımızı çıkartırdı. Balıkçı Ziya dayı eline taktığı kalkanla gazinoya gelir “Gençler balık benden, rakı sizden,” derdi. Günlerce yalvararak, üstelik sarı çizme de satın alarak gittiğim balık avından, kusarak dönerdim.

Deniz Nakliyat’ın İnebolu açıklarında batarak kaybolan gemisinin, tekrar Ayancık’ta su yüzüne çıkması ve İstefan Koyu’na girmesine tanıklık etmiştim.  Ha! Bu arada Deniz Nakliyatın önündeki begonya saksısını çalan bendim. Çamurca sahilinde boğulmaktan kurtardığım kadın öğretmenden yediğim tokadı hiç unutmam. Hem cankurtaran hem de tacizci olmuştum. Şekerci Osman amcam, işi varken dükkânı bana bırakır giderdi. Sattığım fındık şekerinin para üstünü vermek için kasayı açtığımda, maaşımdan fazla parayı orada görürdüm. Ahmet herhalde o sıra askerdeydi. Onun evinde onun yerine Ispıtları ben yerdim.

Acar kahvesinde bilardo’da çok can yakmıştım. Ayorfam’dakibir düğünde, ilk kez içtiğim votkanın etkisiyle bateriyi deli dolu çalan da bendim. Bir de çok güzel bir kıza âşık olmuştum. O da bende saklı kalsın. “Alışmak sevmekten daha zor geliyor,” şarkısını bitirene kadar sahildeki çay bahçesinde yağmur altında otururdum.