Bizim İnsanlarımız!

Yarınlar Hep güzel olacak derler bugünler de dünlerin yarını değil mi?
Victor HUGO

ŞABAN AMCA VE KEÇİLERİ
Şaban ÇETİN

Keçi’yi tanımlarken; dağlık ve kayalık yerlerde, yabani veya evcil olarak özellikle sarp yamaçlara rahatça tırmanan çelik, zarif bir havyan diye anlatılıp yazılmaktadır. Oysa Ayancık’lı Şaban ÇETİN amcamız 40 yıl Fransa da işçi olarak yaşadıktan sonra Ayancık’a dönmüş ve her gün Yalı mah. Gazhane Caddesi üzerindeki evinden çıkarak sabahtan akşama kadar ‘Hatice ve pamuk’ adlarını verdiği keçileriyle Ayancık merkezindeki park yeşilliklerinde gezdirerek beslemektedir. Şanslı keçiler, sarp yamaç ve dağlık kayalarla işleri yok… Şaban Çetinle ayaküstü sohbetimizde; Neden keçi? Dediğimde ‘Çocukluğumdan bu yana severim. İnatçı olmaları, kabullenmemeleri sonra ilçemiz bitki örtüsünün aramolarını içeren ve sonuçta bana verdiği mis gibi sütü, ayranı, yoğurdu hemde katkı olmadan lezzeti, doğallığı ve organikliği beni mutlu ediyor. Ayrıca onlarla arkadaş gibi baba evlat gibiyim. Onları çok seviyorum. Ben onları, onlar beni gezdiriyor. Onlar sayesinde yeni yeni insanlar tanıyorum. Bak seninle de tanışmış olduk” dedi. Son günlerde ülkemde o kadar mutsuzluk varken Şaban amca, keçileri Hatice ve Pamuk’un mutluluğunu kıskanmamak elde değil.

İŞİNİ SEVEREK YAPAN GARSON
Seyit YALÇIN
Müdavim için meyhane garsonları çok önemlidir. Garson meyhanenin kilit insanıdır. Müşterilerin kendini güvende ve mutlu hissetmesi garsona bağlıdır. Onlar belki hesaba etki etmezler ama çağırılmadan halden anlar, masanın ahengini bozmadan devamını sağlarlar. Ayancık Feriks Restaurant meyhanesinin sahipleri çok kalemder olgun insanlardır. Akşamları yardıma gelen (Garson) Seyit YALÇIN meyhane felsefesini bilen, gelen müşterinin nabzını bilip ona göre şerbetini veren orayı çok iyi idare eden bir maestrodur. Kısa sohbetimizde; ‘ İlkokulu bitirdim rahmetli Şükrü Ustanın yanına verdi rahmetli ailem beni… Gözümüzü garsonluk mesleğinde açtım. Ben alaylıyım! Artık eski müşteriler yok ama eski garsonlarda yok. Masalara bakmaktan, oradaki muhabbete davetliysem dinlemekten, Bazende bir parçası olmaktan zevk alırım. Hele hele misafirlerimizi memnun ve sağlıklı bir şekilde mekandan uğurlarken vedalaşmanın zevki anlatılmaz, yazılmaz, ancak yaşanır…’ diyor garson Seyit. Devamında; Parayı kazanırsın, geçimini sağlarsın ama o parayla mutlu da olmalısın… Mutlu olman için hak etmelisin. Misafirlerim mekandan ayrıldığında teşekkür ediyorsa mutlusundur. Haketmişsindir.’

FUTBOLLA AKIP GİDEN BİR ÖMÜR

Namık AKIN

Hiç şüphesiz ki futbol yeryüzündeki en popüler spor. Basit bir oyunun ötesinde farklı bir bakışla yeryüzündeki ilk evrensel imparatorluk. Toprak ve yeşil sahalarda uzun yıllar top koşturduktan sonra. Futbolu bırakanlar anılarla sürdürürler futbol sevgilerini. Ayancık’ta yaşamına devam eden nalbantların ‘Namık AKIN’’ dan söz ediyorum. Kısa sohbetimizde; ‘’20 yıla yakın futbol oynadım. Dönemimde Ayancık’ta oluşan Köprübaşı gençlik, Ayancık Gençlik, Ormanspor, Radar gücü gibi takımlarda stoper mevkiinde oynadım. Dışardan maça gelen futbol takımlarına karşı Ayancık’taki dört takımlardan karma takım oluştururduk. Bir nevi Ayancık milli takım gibi… Hemen aklıma rahmetli Recep OKAN dostum geliyor. Nur içinde yatsın. Ne günlerdi o günler. Sonra Sinop Tersanespor, Alaçamspor, Çarşambasporda devam ettim. O dönemden de unutamayacağım futbolcu dostlarım hamamcı İzzet ve eski Sinop Belediye Başkanı Ali KARAGÜLLE’dir. Daha sonra Avrupa’da ‘Münih Ataspor’ da futbola devam ettim. Yaş 35 oldu. Futbolu bıraktık ama futboldan kopamadık. Yurt dışındaki dönemimde Galatasaraylı eski futbolcular Uğur TÜTÜNEKER ve Erhan ÖNAL’la yer aldığımı karma Türk takımıyla özel maçta ‘ULM Spor’u’ 10-0 yenmiştik… Benim oynadığım dönemde futbol oynayan insanların derdi para değil spor yapmaktı. Yaparken de en iyisini nasıl yaparım diye düşündü. Bugün ne yazık ki o sevginin yerini para aldı dedi.’   Erdoğan Erkaymaz