Korkmuyorum, Korkmayacağım!

56 yaşımdayım emekli öğretmenim 26 yıl devlette hizmet ettim. Sınıf öğretmeni olarak başladım okul yöneticiliği, Milli Eğitim Şube Müdürlüğü, İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü, İl Milli Eğitim Müdürlüğü Vekilliği yaptım. 2 yılda özel sektörde (Dershane) eğitim yöneticiliği yaptım. 1970’lerin sonundan günümüze kadar Türk Milli Eğitim hakkında ciddi bilgi ve birikimim vardır. Çalıştığım dönemlerde 3 değişik validen taktir ve hizmet şeref belgesi kaymakamlıklardan taktirler almışlığım olmuştur. Milli Eğitim Müdürlüğü yaptığım dönemlerde devlet tarafından, çalıştığım bölgede yapılan okullarımıza Zübeyde Hanım, Atatürk ve Cumhuriyet Adlarının verilmesinin de onurunu yaşamışımdır.

Daha sonra Sinop Belediye Başkan yardımcılığı yaptım. 2009 Nisan ayından sonra yaşantımı Ayancık’ta devam ettirme kararı aldım. Ayancık Gazetesi İmtiyaz Sahibi Murat AKYOL beyin ricasıyla 8 Nisan 2009 yılından bu yana köşe yazısı yazmaya başladım. Yine ilçemizde ikinci yerel Gazete olan “Ayancık Doğuş Gazetesi” Sorumlu Müdür Sinan KARACAN’ın ricasıyla da 2 Temmuz 2010’dan bu yana “Eğitimci” rumuzuyla köşe yazısı yazmaya başladım. Toplam da iki gazeteye an itibariyle 571 hafta köşe yazısı yazmışım. Bunlara 5 er bölümlük 4 gezi yazım hariç. Her iki gazete sorumluları bana özgürce yazı yazma şansını tanıdıkları için teşekkürler ediyorum. Bu yazılarım karşılığında tek kuruş maddi gelir almadım almamda.

17 Kasım 2012 den bu yana 15 Eylül Sinop Gazeteciler Cemiyeti Ayancık temsilciliği görevini yapıyorum. Türkiye Gazeteciler Cemiyeti 63. Yerel Basın Seminerinde “Türkiye’de Çevre Gazeteciliği ve Gazeteci “ve”  Yerel Medyada Planlama ve Görsellik” konulu oturumları yönettim. Bu demek ki ben Gazeteciyim değil… Ben Eğitimciyim benim ekmek yediğim meslek eğitimciliğimden öğretmenliğimdendir. Ama yerelde de bilgimi ve düşüncelerimi okuyanlarımda paylaşıyorum.

Şimdi bunlar nereden çıktı bu özgeçmişler diyeceksiniz. Paylaşacağım; hafta başında gazete yöneticisi kardeşim aradı “zamanın varsa görüşelim hocam” dedi. Gittiğimde “Kapıları kapatarak; “Hocam bizi yazınız üzerine aradılar. Biz matbaa ve gazete gelirleriyle geçiniyoruz küçük yer, senide çok seviyoruz” demeye başladığında, “tamam anladım, size zarar vermek istemem istemezseniz hemen yazılarımı keserim” dediğimde “hayır yazın, sana ve bize zarar gelmesini istemiyoruz” dediler. Çok üzülmüştüm benim yüzümden zarar görmesini,  hele hele günümüzde zar zor geçinilirken zarar vermek hiç istemem. Üstelik çok iddialı olduğum Eğitim konulu bir yazımdan.

Bu ülkede yüzlerce gazeteci aleyhine açılmış binlerce dava var. Buna karşın, dünyanın en özgür basınına sahip olduğumuzu söyleyerek adeta dalga geçen bir iktidara sahibiz. Tarih tüm bunları gazeteciliğin utanç sayfasına not ediyor. Belki bu yazım yerel gazetede son yazım olabilir.  Korktun mu? Derseniz. Yazılarımdan iki yerel gazeteye zarar vermekten KORKARIM. Bu ülkede bir tek ben kalacağımı bilsem. T.C. Kurucusunun ilke ve İnkılaplarından vazgeçmeyeceğim gibi Cumhuriyet düşmanlarından da KORKMUYORUM, KORKMAYACAĞIM…

Benim yazılarım güncel olaylardır. Türkiye’den, Dünyadan… Yerel konular da yazarım. Yazılarımı beğenirler beğenmezler okurların işi. Ama tavsiyem beğenmeyenler okumasınlar, okumak zorunda da değil. Yorum yaparlar beğeni içinde de oluyor. Hakaret içeren de oluyor. Yazılarımı da araştırarak yazarım. Sallayarak yazmam. Zarar vermek istemem. Rahatsızlığa konu olan yazı “Eğitim üzerine” rahatsız olmuşlar hukuk yoluna gidilecekmiş. Bu ülkede hukuka olan inancımı hiç yitirmedim, dünyalar güzeli iki evladımdan birini de “Hukukçu” yetiştirdim. İnşallah giderler sonucunu da gazetelere yazmasam bile kendi sosyal medyamdan paylaşacağım.