Şekerci Osman Kurt (Amcam)

Ayancık’ın ilk modern pastanesi şekerci Osman Kurt amcamın Köşem pastanesiydi.

Sadece modern demek yeterli değildir. Temiz, sağlığa uygunluk ve güzel bir dekorasyona sahipti. Yapılan pastalar, şekerlemeler ve dondurmalar tarif edilemeyecek kadar lezzetliydi. Satırları okuyanlar ne var, artık her yerde sözü edilen özellikler mevcut. O dönemde bilinmeyen birçok lezzet de bu gün gastronomi dünyamıza katılmıştır diyebilirler. Doğrudur. İşte tam burada Şekerci Osman Kurt farkı ortaya çıkıyor.  Osman amcam ürettiği her pastaya, şekerlemeye, dondurmaya sevgisini katardı, gönlünün güzelliğini, güler yüzlülükle eklerdi. İnsanlığı ise onun öne çıkan özelliklerinden birisi idi.

Osman Kurt Amcamın Şadırvanın Oradaki Pastanesi

Hafta sonları ve nöbet istirahatlarımda mutlaka kendisinin yanına uğrardım. Kışın onun salebini içmek ayrıcalıktı. Yaz ise dondurmalarının tadına bakmaya bayılırdım. İster yaz olsun ister kış Osman amcamla sohbet etmek beni mutlu ederdi. Pastanenin yoğun olmadığı sıralarda ise sohbeti bölmemek adına imalathaneye de girdiğim olurdu. Bazen ağır kazanları kaldırmada yardım bile ederdim. Hiç unutmadığım bir lezzet var onun tüm detaylarını bildiğim için paylaşmak isterim. İmalathanede ağzı küçük, kendisi genişçe bakır bir kazan vardı. Bu kazanın altında tüplü bir ateş yanar, kazan da başka bir düzenekle istenilen hızda döndürülürdü. Kazanın ağzı hafif eğimli olarak çalışan ustaya doğru bakardı. Döndürülerek ısıtılan bakır kazanın içine de kabuksuz fındık atılırdı. Bir müddet döndürülerek ısıtılan fındıklar renk değiştirilmeye başlardı. Artık tekerlekli yüksek bir hazne[1] dönen kazanın ağız kısmına yaklaştırılırdı. Musluk yardımı ile hazne içerisinde hazırlanmış şeker ve limon karışımı şerbet incecik şekilde akıtılırdı. Kazan döndükçe şerbet fındığa bulaşır, ısı yardımı ile de beyaz bir şekere dönüşürdü. Malzemelerin oranlarını ve işlemlerin sürelerini tabii ki bilemiyorum. Bildiğim tek şey Osman amcamın sevgi ile ürettiği idi. O sıcacık şekerle kaplanmış fındığın tadını size anlatmam mümkün değil.

Fındık Şekerinin yapıldığı kazan. En kısa sürede sergilenmek üzere koruma altına alınmalı.

Esas anlatmak istediğim konuya geldim sanırım. Pastaneye geldiğim bir gün Osman amcam tam zamanında geldin Mustafa’cığım dedi. Sen dükkânda dur ben bankaya kadar gidip geleceğim.  Osman amcam bankaya gitti. İçimden inşallah müşteri gelmez diye geçirdim. Çünkü hiçbir şeyin fiyatını bilmiyordum. Korktuğum başıma geldi. Sanırım zil çalmış ve öğrenciler teneffüse çıkmışlar. Gruplar halinde kız öğrenciler geldiler. Allahtan ufak tefek kek ve kurabiyeler istediler. Fiyatlarını bilmediğim için kafama göre düşük liralar aldım. Nasıl olsa yüksek fiyatlı değil, gerekirse ben üstünü tamamlarım diye düşündüm. Bir kız öğrenci de fındık şekeri istedi. Kese kâğıdına fındık şekeri koydum. Bana 10 lira uzattı. (O tarihte on bin lira mı diyorduk?) Neyse, kâğıt para uzattı, üstünü bekliyordu. Fiyatını bilmediğimi, bir sonraki teneffüste uğra, nasılsa Osman amca gelecek. Paranın üstünü alırsın dedim. Zilin çaldığını pastaneden bile duyduk. Öğrenciler hızla okula döndüler.

Elimdeki kâğıt parayı çekmeceye koymak için açtığımda, birçok kâğıt paranın orada olduğunu gördüm. Öylece kala kaldım. Her şey okullarda, kitaplarda öğrenilmiyordu. Sevgi, saygı, özveri, merhamet vs. vs. Ben ise Güven’i orada unutamayacağım şekilde öğrendim. Para çekmecesinde benim bir ayda kazandığım maaştan çok daha fazla para vardı.

Şerekci Ahmet Kurt İle Antrenmanda – Ayancık Gazi Stadı

Şekerci Osman Kurt’a o günden sonra amca demeğe başladım. Osman amcamın oğlu Ahmet Kurt yakın arkadaşımdı. Onunla birlikte futbol oynardık. Birlikte antrenmanlar yapardık. En çok da Acar kahvehanesinde çekişmeli bilardo maçlarımız olurdu. Bir o beni yenerdi, bir ben onu. Ara sıra mızıkçılık da yapardık. Dürttün, dürttün. Dürtmediğini de onun avukatı Oktay Sarısoy söylerdi. Bu maçlara Faik de katılırdı. Sonra Ahmet askere gitti. Onun yokluğunu doldurmam mümkün değildi. Ama onun sandalyesini zaman zaman ben doldurdum. Onun yerine Nazmiye teyzemin pişirdiği harika Ispıtları ben yedim.

Canım Arkadaşım /Dostum Ahmet İle Aynı Sevgi Ve Saygıyla Görüşürüz. Selam Olsun.

[1] Hazne; Bir şeyin, özellikle bir sıvının toplandığı, biriktirildiği yer.