Özür Dilerim

Ne kadar özür dilesem de kelimelerin boğazımdaki o kocaman elmayı aşıp ortaya çıkabilenleri hala boşlukta sallanıyor hissini verecek. Bunun için özür dilerim. Yapabileceklerimizi sınırlı sanarak yapılması yönünde her taraftan kamuoyu oluşturmadık, özür dilerim. Kara günde belli olan dostlardan olup olamadığımı bilemiyorum, özür dilerim. Suç varken, suçlu varken, kanıt varken ve bütün bunlara rağmen geçici hevesler peşinde koşturarak önüme verilen samanı yemeye razı geldim, özür dilerim.

Belki de ıradı gözden ışıklar

Işıklı bir akşam son sabah oldu

Anlamaz ne gören ne de duyanlar

Belki de gözlere perdeler doldu

Belki de ıradı gözden ışıklar

Bakıp ta ağlamak eski türküye

Ve yine ardından göz yaşı dökmek

Bir kenti öldürmek Ayancık diye

Kahrolup yıkılan dost yürekleri

Atıp ta kaynatmak eski türküye

“ışıklıdan ay doğdu ben sandım sabah oldu

Işıkların içinde mavi asker kayboldu”

Bir torlak uçurdu son kez toprağa

Bilenler sevindi kuşa, yaprağa

Anlasa yüreğim bin kere daha

Mavinin üstünde kanatlar coştu

Bir torlak uçurdu son kez toprağa

Amelin niyeti tabii önemli

Bir taraf ışıklı ve netameli

Yazılan yazgıya ya ne demeli

Lüzum ediyorsa belki ölmeli

Amelin niyeti tabii önemli

“yaradan vermişse bana hediye

sen ağlama anam şehidim diye”

Ağlarsa her köşe, her yan, her kenar

Yanarsa ciğerim bağrım da yanar

Kanarsa gözümde yaşlarım kanar

Bir daha anlarım bana neler var

Ağlarsa her köşe her yan her kenar

Mümkünü olsaydı bize ne derdi;

Unutun matemi yok edin derdi

Yaşarken belaydı, dertti kederdi

Eğer ki konuşsa gülüşün derdi

Mümkünü olsaydı daha ne derdi;

“ışıklı akşam oldu, bir ışığa koştum ben

buralarda hava hoş, düşünme çok hoşum ben”